|
Каралi немагчымых краiн,
Мы не дзелiм нi межы, нi скарбы,
Толькi словаў дрыготкiя фарбы
Ды сюжэтаў нязменны тузiн.
Каралi немагчымых краiн,
Мы не лiчым рублi i метры,
Мы будуем катэдры ў паветры
На руiнах начных* хвiлiн.**
Пiлiгрымы, якiм назаўжды
Домам родным стала дарога,
Ахiнутыя позiркам Бога,
Для жывых пакiдаем сляды.
Птушкi ўвосень збiваюцца ў клiн***,
Пасягнуўшы на хмарную бездань,
Iм жадаюць увесну ўваскрэснуць
Каралi немагчымых краiн...
2002, кастрычнiк, 10.
але:
першыя восем радкоў - 2002, красавiк, 24, серада, 7:36
* першапачаткова было "чужых",
** раней стаяла шматкроп'е
***Пры "лiчбаваннi" ў 2016 г. змянiў
першы радок апошняй страфы - першапачаткова было
"Восень... Птушкi збiваюцца ў клiн, ...",
так i апублiкавана ў зборнiку "Лiтаратурны квартал" (2003).
|
