|
|
||
|
Невялiчкая станцыя па дарозе на Брэст Выгiнаюцца рэйкi праразаючы лес Раз на дзве-тры гадзiны цень-цягнiк праляцiць Праз хвiлiну якую зноў зялёны гарыць Вёска побач з чыгункай патанае ў садах I ў паветры лунае белай квеценi пах Цiшыня задрамала памiж соснаў старых Час нiчога не зрушыў тут на Броннай Гары 1998, лiпень, 7, аўторак, 11:49 |
|