|
|
||
|
Зiма. Але без снегу. Падобная на восень - Дажджы... I мы спрадвеку У неба шчасця просiм. I ўжо непадуладны Вачам ружовы колер. Хто ж ведае дакладны Маршрут па калiдорах? Вакол краiна слоты... Дык як тут быць шчаслiвым? I толькi ветру подых Даносiць спеў з абрыву. Там, на абрыве, кветка, Што клiчуць эдельвейсам, Праз оптыку ад Цэйса Я бачыў сам. Я - сведка Таму, што гэта так. 1998, люты, 11, серада |
|